Woonzorggebouw Badeloch

beschrijving

Badeloch is een personage in het toneelstuk Gijsbrecht van Aemstel van Joost van den Vondel. Badeloch geldt als de verpersoonlijking van de liefde tussen echtgenoten. In dit gebouw voor mensen die lijden aan dementie, blijven man en vrouw tot de dood samen. Zonder dat het heel erg duidelijk af te lezen is aan het gebouw, is ook dit gebouw toegerust op een veilig verblijf voor mensen met dementie. Er is een klein zorgpunt in het gebouw, een speciale scootmobiel-service voor vervoersmiddelen voor twee personen en er is bijzondere aandacht besteed aan de bergingen in het complex. In tegenstelling tot veel andere bergingen in gebouwen is hier gekozen voor een geheel open structuur van bergingen waarin geen doodlopende eindes zitten en waar ook natuurlijk daglicht binnenkomt. Dat betekent dat de bergingen onderdeel uitmaken van de semi-openbare ruimte in het gebouw, waar zelfs ruimte is gemaakt voor ontmoetingsplekken tussen de bergingen.