“EEN NIEUW THUIS VOOR JAREN” IN ‘S-HERTOGENBOSCH
Badeloch is een personage in het toneelstuk Gijsbrecht van Aemstel van Joost van den Vondel. Badeloch geldt als de personificatie van de liefde tussen echtgenoten. In dit woonzorggebouw voor mensen die lijden aan dementie, kunnen partners tot hun dood samen blijven wonen.
Zonder dat het heel erg duidelijk af te lezen is aan het gebouw, is dit gebouw toegerust op een veilig verblijf voor mensen met dementie. Er is een klein zorgpunt in het gebouw, een speciale scootmobiel-service voor vervoersmiddelen voor twee personen en er is bijzondere aandacht besteed aan de bergingen in het complex. In tegenstelling tot veel andere bergingen in gebouwen is hier gekozen voor een geheel open structuur van bergingen waarin geen doodlopende eindes zitten en waar ook natuurlijk daglicht binnenkomt. Dat betekent dat de bergingen onderdeel uitmaken van de semi-openbare ruimte in het gebouw, waar zelfs ruimte is gemaakt voor ontmoetingsplekken tussen de bergingen.
| Architect | Sebastiaan Robben (in dienstverband bij De Twee Snoeken) |
|---|---|
| Locatie | 's-Hertogenbosch |
| Oppervlak | 6.950 m² |
| Bouwjaar | 2017 |
| Categorie | Wonen, Appartementen, Stedenbouw |
| Delen | |
| Opdrachtgever | Brabant Wonen / Brabant Zorg |
Badeloch heeft tevens een wijkfunctie, zodat het er ook levendig is. Veel bewoners zijn nog heel vitaal en komen vaak
uit de Kruiskamp of de wijken eromheen. De ontmoetingsruimte is ideaal om mensen via laagdrempelige buurtactiviteiten met elkaar te verbinden. Door samen te koken bijvoorbeeld. Of koffie te drinken. Zo worden ‘ontmoeting’ en ‘verbinding’ gestimuleerd.
